Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? At iam decimum annum in spelunca iacet. Duo Reges: constructio interrete. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Primum quid tu dicis breve?

Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia referri ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates, si reliqua externa summo bono non continentur?

Inest in eadem explicatione naturae insatiabilis quaedam e
cognoscendis rebus voluptas,in qua una confectis rebus
necessariis vacui negotiis honeste ac liberaliter possimus
vivere.

Cum autem assumpta ratío est, tanto in dominatu locatur, ut
omnia illa prima naturae hulus tutelae subiciantur.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.
Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Neutrum vero, inquit ille.
Minime vero istorum quidem, inquit.

Bork Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros.
Bork: Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Bork: Quis enim redargueret?
Bork: Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.